Sexual Harassment เป็นอีกประเด็นถูกพูดถึงมากขึ้นในช่วงหลังมานี้ ทั้งสื่อและผู้คนเริ่มตระหนักถึงปัญหา รวมถึงรณรงค์ไม่ให้เกิดการถูกล่วงละเมิดทางเพศน้อยที่สุดหรือป้องกันไม่ให้เกิดขึ้นเลยในสังคม ไม่ว่าจะด้วยกิริยาหรือคำพูดน้อย แต่ดูเหมือนว่าท้ายที่สุดแล้ว ก็ยังคงมีประเด็น Sexual Harassment เกิดขึ้นอยู่เป็นระยะ แต่ที่น่าแปลกใจ ยิ่งเวลาผ่านไปความจริงยิ่งถูกเปิดเผยว่าผู้กระทำกลับเป็นคนที่มีแสงหรือพื้นที่ในสังคม เช่น เหล่าศิลปินดารา หรือคนในแวดวงครีเอเตอร์และอินฟลูเอนเซอร์มากขึ้น

จากผลสำรวจของ YouGov ที่ทำการสำรวจคนไทยกว่าพันคน พบว่า 1 ใน 5 เคยตกเป็นเหยื่อของ Sexual Harassment แต่ไม่กล้าที่จะบอกหรือขอความช่วยเหลือจากคนอื่น โดย 42% กล่าวว่าถูกคุกคามด้วยคำพูด และอีก 35% ถูกคุกคามด้วยการกระทำ สาเหตุที่ผู้ถูกกระทำไม่แจ้งหรือขอความช่วยเหลือ 46% เป็นเพราะความอาย ส่วน 27% เป็นเพราะความกลัวว่าถึงบอกใครไปก็จะไม่ได้รับความสนใจหรือช่วยเหลือ และอีก 25% กลัวว่าบอกไปแล้วจะเกิดกระแสตีกลับ (ขอบคุณข้อมูลจาก https://www.khaosodenglish.com/featured/2019/08/26/1-in-5-thais-have-experienced-sexual-harassment-survey-says/?fbclid=IwAR2ruHmAttbddopBmrct-9S5-Aa8ESai34YHnqQ-R3DTaecfeBp9Z5LKRNg)

จึงเป็นที่น่าสงสัยว่าทำไมเหยื่อจากเหตุการณ์ Sexual Harassment ถึงยังเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และเกิดคำถามว่าทำไมผู้กระทำบางครั้งถึงเป็นคนที่สังคมคาดไม่ถึง อย่างคนที่เป็นบุคคลสาธารณะ หรือมีหน้ามีตา มีฐานะในสังคมอยู่ในเกณฑ์ดีถึงดีมาก แต่กลับใช้อำนาจเหล่านั้นในทางที่ผิด เพื่อเป็นเครื่องมือควบคุมและคุกคามผู้อื่น

ใช้ชื่อเสียงกดขี่เหยื่อให้จำนน

จนทำให้คนที่ตกเป็นเหยื่อได้รับบาดแผล กลับมาโทษมาตัวเอง ด้อยค่าตัวเอง เพราะรู้สึกว่าตัวเองอยู่ต่ำกว่า อย่างสถานภาพทางสังคม หน้าที่การงาน ชื่อเสียง หรือถูกขู่จนไม่กล้าบอกและขอความช่วยเหลือจากคนอื่น ทั้งกลัวว่าจะถูกสังคมตำหนิว่าทำไมถึงยอมถูกกระทำ และอับอายที่จะเปิดเผยเรื่องที่ตัวเองถูกกระทำกับสังคม

โดยเฉพาะในกรณีที่ผู้กระทำชื่อเสียงมากกว่า ที่อาจวางตัวเล่นกลให้หลงเชื่อโดยการใช้สถานะทางสังคมที่ดูดีมาหลอกให้เชื่อและติดกับ จนทำให้เหยื่ออาจตกหลุมพราง กว่าจะรู้ตัวก็ไม่สามารถออกไปจากวังวนนั้นได้แล้ว ถึงต่อให้อยากจะบอกบางทีก็ยากที่จะให้คนอื่นเชื่อ เนื่องจากภาพลักษณ์ของอีกฝ่ายที่เป็นบุคคลสาธารณะนั้นต่างจากสิ่งที่เป็นจริง ๆ อย่างสิ้นเชิง นี่จึงเป็นอีกหนึ่งสาเหตุหลักที่ทำให้เหยื่อจากภัยคุกคามทางเพศเลือกที่จะเก็บความเจ็บปวดไว้เพียงคนเดียว

รวมถึงบางทีคนในสังคมเองก็อาจยังไม่สามารถตระหนักมากพอในการเอาผิดหรือประนามคนประเภทนี้อย่างจริงจัง และสังคมก็อาจไม่มีพื้นที่ปลอดภัยที่เต็มไปด้วยความ Empathy พร้อมรับฟังช่วยเหลือผู้ถูกกระทำอย่างแท้จริง โดยที่ไม่ตำหนิให้พวกเขารู้สึกกลัวว่าหากบอกไปจะถูกมองไม่ดี หรือถูกกระแสสังคมตีกลับหาว่าเป็นคนผิด

สำหรับคนที่มีชื่อเสียงอาจคิดว่าตัวเองมีข้อได้เปรียบที่สามารถสร้างภาพลักษณ์ที่อยากให้คนเห็นอีกแบบนึงได้ เพราะว่าคนที่มีชื่อเสียง หรือคนที่ดูมีภูมิฐานดี ไม่ได้แปลว่าจะเป็นคนดีเสมอไป ทุกสิ่งทุกอย่างที่แสดงออกมาก็อาจเป็นเพียงมายาส่วนหนึ่งที่ชวนหลงให้เชื่อว่าคนเป็นแบบนั้นจริง ๆ

ในขณะที่อีกมุมนึงก็ใช้ตัวตนที่เป็นปีศาจร้ายซ่อนอยู่ในการลงมือกระทำเหยื่อ ผ่านการใช้เรื่องของสถานะทางสังคม ชื่อเสียง หรืออะไรก็ตามในการกดขี่อีกฝ่ายให้ยอมทำตามที่ตัวเองต้องการ เพื่อสนับสนุนให้ทุกคนกล้าพูดและกล้าสู้ต่อความถูกต้องและความเป็นธรรมของตัวเอง

สร้างพื้นที่ปลอดภัยให้สังคมโอบกอด

สิ่งที่เราทุกคนจะทำเพื่อสังคมได้คงเป็นเพียงการสร้างพื้นที่ปลอดภัยให้คนที่ตกเป็นเหยื่อสามารถกล้าที่จะบอกเล่าหรือขอความช่วยเหลือ ไม่ตำหนิผู้ถูกกระทำว่าทำไมถึงยอมอีกฝ่าย ทำไมถึงไม่ยอมขอความช่วยเหลือ หรือโทษว่าเป็นความผิดของเหยื่อที่อาจเป็นคนเริ่มก่อน เนื่องจากคนที่ตกเป็นผู้กระทำมีหลายปัจจัยในการที่ไม่กล้าพูดออกไปอย่างที่กล่าวไปข้างต้น

หลายกรณีที่คนมีชื่อเสียงก่อภัยคุกคามทางเพศ แสดงให้เห็นว่าสังคมของเรายังต้องการการตระหนักรู้และจัดการลงโทษทั้งทางกฎหมายและสังคมที่จริงจังมากขึ้น เพื่อให้ผู้กระทำได้รับบทลงโทษอย่างเหมาะสม และป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์การคุกคามทางเพศซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยเฉพาะกับคนที่มีชื่อเสียงในวงการต่าง ๆ ที่ควรจะเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับสังคม